Wilderness en omgeving

Zoals bekend hebben wij een aantal dagen doorgebracht in de vakantiewoning van Hilda en Janny in Wilderness. Hilda heeft opgemerkt dat er over die periode niets beschreven was. Door de diefstal van mijn laptob is het verblijf in Wilderness op een later tijdstip beschreven. Ik heb inmiddels de juiste dataaan deze verslagentoegevoegdzodat er nu een chronologische volgorde is ontstaan.

Terugblik op onze vakantiereis

Terugblik op onze vakantiereis.

Wij kunnen terugzien op een fantastische vakantie in een zeer mooi land. Er is kennis gemaakt met de familie van Ernst en Corrie (Hilda en Janny, Rita (zonder Bertus) en Gerdi. Hilda en Rita zijn met hun ouders in de jaren '50 van de vorige eeuw geëmigreerd naar Zuid-Afrika. Gerdi is in Zuid-Afrika geboren. De ontmoetingen met de familie van Ernst en Corrie waren hartverwarmend en heel gezellig. Wij werden bij Hilda en Janny verrast op een echte aftrikaanse braai.

Ook mochten wij een aantal dagen doorbrengen in de mooie vakantiewoning van Janny en Hilda in Wilderness, waar wij genoten hebben van de schitterende omgeving (zee en strand, natuur en Knysna). Met name in de tuin van 'Die Wilde Nessie' was het een drukte van jewelste met allerlei verschillende vogels die in de bloeiende boom hun voedsel zochten. De naam van deze prachtige boom moet Hilda nog nog wel even aan ons doorgeven. Die konden wij helaas niet vinden.

Ook met Gerdi hebben wij een geweldige dag beleefd in en rond Stellenbosch. Zij was even spontaan als haar moeder. Je merkte dat beiden in het onderwijs werkzaam zijn/waren. Zij beheersten de kunst van het vertellen.

Zo bewaren wij mooie herinneringen aan ons bezoek aan Pretoria waarbij Rita ons het Voortrekkersmonument heeft laten zien en het enorme standbeeld van Nelson Mandela bij de Parlementsgebouwen. Dat heeft op ons grote indruk gemaakt.. Ook de vele straten in Pretoria met de tienduizenden bloeiende Jacaranda's waren een lust voor het oog.

Op onze safari's in het Krugerpark hebben wij veel wilde dieren gezien. De 'big five' helaas nog steeds niet. Het luipaard blijft zich voor ons verstoppen. Voor ons is het bij de 'big four' gebleven. De neushoorn is in het Krugerpark niet gezien. Het blijkt dat sedert 2008 in het Krugerpark al 3000 neushoorns zijn gedood door stropers die het hebben voorzien op de hoorn. Een kilo hoorn brengt in China ongeveer $ 80.000,00 op. Een volwassen neushoorn heeft ongeveer 6 kilo hoorn. Tel uit de stroperswinst.!!!! Als dit zo doorgaat, zijn er over 10 jaar geen neushoorns meer in het Krugerpark. Wij steunen de strijd tegen de illegale stroperij op de neushoorn.

Ook Hermanus was een hoogtepunt. Van de 'springende walvissen' zijn mooie foto's gemaakt. Jammer dat de walvisvaart vanwege de stormachtige wind niet kon doorgaan.

In Kaapstad werden onverwachts getrakteerd op de binnenkomst van de eerste twee zeilschepen van de Volvo Ocean Race. Nog nooit zo'n groots evenement meegemaakt. Heel leuk om dat ook een keer mee te maken.

Robbeneiland was natuurlijk ook een hoogtepunt van onze vakantie. Met eigen ogen hebben wij gezien hoe de politieke gevangenen op Robbeneiland waren ondergebracht en hoe zij daar leefden. Ook de cel waarin Nelson Mandela jaren gevangen heeft gezeten hebben wij nu met eigen ogen kunnen zien. Je krijgt dan wel respect voor Nelson Mandela die na zijn vrijlating geen enkele rancune tegenover zijn blanke overheersters heeft geuit. Zijn motto was dat alleen door samenwerking van blank en zwart Zuid-Afrika vooruit kan worden geholpen. Na de dood van Mandela is een revolutie uitgebleven en heeft men ingezien dat de ingeslagen weg van Mandela moet worden gevolgd.

Wat ons in Zuid-Afrika wel is opgevallen is het enorme verschil in rijkdom. De blanke bevolking is doorgaans rijk en woont in mooie huizen. De doorgaans arme zwarte bevolking rond de grote steden woont veelal in zogenaamde "townships". Daar staan ongelooflijk veel bouwvallige onderkomens, opgetrokken uit planken en golfplaten. Wel zagen wij ook veel stenen huisjes. Wij namen aan dat dit de zogenaamde "Mandela woningen" moesten zijn. Nelson Mandala heeft zich tijdens zijn regeerperiode enorm ingezet dat ieder zwart gezin zijn eigen stenen woning krijgt. De praktijk wijst uit dat dit een proces is van vele jaren.

Het enige minpunt van onze reis was de opengebroken koffer van Gerben. Mijn laptop en filmcamera zijn in Johannesburg op het vliegveld uit de koffer gestolen. Dit moet zijn gebeurd na het inchecken voor de binnenlandse vlucht van Johannesburg naar George. De laptob is te vervangen. De opgenomen filmbeelden helaas niet. Heel jammer. Dit voorval heeft gelukkig geen invloed gehad op het resterende deel van onze vakantie.

Langs deze weg bedanken wij iedereen die ons reisblog heeft gevolgd en voor de spontane reacties. Wij hopen dat jullie het leuk hebben gevonden om onze reiservaringen te volgen. Niet altijd kon het reisverslag 'op tijd' worden gemaakt vanwege het ontbreken van een goede internetverbinding. Dan pas merk je dat je als inwoner van een goed georganiseerd Europa toch wel in een bevoorrechte positie leeft. Desondanks blijft Zuid-Afrika een schitterend land om je vakantie door te brengen.

Hierbij wil ik ons reisblog afsluiten. Ik zal nog wel een aantal mooie foto's toevoegen die jullie later kunnen bekijken.

Groeten van Gerben, Cobie, Ernst en Corrie

Onze laatste vakantiedag in Zuid-Afrika.

Onze vakantie zit er helaas bijna op. Vandaag staat een bezoek aan Kirstenbosch en wijngoed Groot Constantia op het programma.

Voordat wij deze twee bezienswaardigheden gaan bezoeken is eerstnog een strandwandeling gemaakt in Camps Bay. In tegenstelling tot de avond ervoor, was het nu bijna windstil. De zon scheen volop. Een prachtige (strand)dag.

Na de strandwandelingzijn wij doorgereden naar wijngoed Groot Constantia, iets ten zuiden van Kaapstad. Eén van de eerste wijndomeinen van Zuid-Afrika. Ook dit bleek een prachtig wijngoed en is wereldbekend. Wij hebben daar geluncht en genoten van een fantastischewijn.Groot Constantia is destijds opgericht door Simon van der Stel en produceert heden ten dage fantastische rode en witte wijnen.

Op korte afstand van Groot Constantia ligt debotanische tuin van Kirstenbosch. In 2008 zijn wij daar met Jan en Jannie geweest en hebben toen genoten van de prachtige Prothea's. Die wilden wij nog eens bewonderen. Inderdaad bloeiden de Prothea' s nog steeds, maar minder uitbundig dan 3 jaar geleden. Wij waren ook een week later dan verleden keer. Ook was het voorjaar in Kaapstad vroeg begonnen. Veel struiken waren al uitgebloeid. Wat hogerop in het park stonden nog wel veel bloeiende struiken, zodat ik toch mooie foto's heb kunnen maken. Ook is een uilen echtpaar gezien met hun jongen. Gelukkig heb ik een van de uilen en hun jongen kunnen fotograferen. De foto's zal ik toevoegen.

Kirstenbosch is opgericht door Cecil Rhodes. Na zijn dood heeft hij de tuin nagelaten aan de Staat Zuid-Afrika. Als je in Kaapstad bent, moet je deze tuin absoluut bezoeken. De tuin is het hele jaar geopend.

Rond de klok van 19.00 uur zijn richting Airport Capetown gereden. Wij wilden onze auto's voor het invallen van de duisternisinleveren. Bij het vliegveld is een enorme parkeerplaats voor alle autoverhuurbedrijven. Het inleveren stelde weinig voor. Er was zelfs geen controle van de auto. De sleutel afgeven was voldoende. Aftanken konden wij helaas niet omdat tussen Kaapstad en het vliegveld geen tankstations waren.

Daarna begon het lange wachten. Ons vliegtuig naar Amsterdam vertrok om 0.25 uur precies op tijd. Het was toen inmiddels woensdag 12 november geworden. Om 11.00 uur landden wij weer veilig op Schiphol. Boven Afrika ondervond het vliegtuigveel turbulentie. Boven Europa was datgelukkig aanzienlijk minder.Met onze landing op Schiphol zat onze reis door Zuidelijk Afrika erop. De taxibus van Vlastuin Taxi uit Woudenberg stond ons al op te wachten. Onze chauffeur Piet van der Zee bracht ons in no time weer terug naar Veenendaal.

Op weg naar Hout Bay

Rond de klok van 10.00 uur is afscheid genomen van Emily, de eigenaresse van ons huisje in paternoster. In het dorpje IJzerfontein is een tussenstop gemaakt. In dit kustplaatsje wilden wij aan de boulevard koffie drinken. Helaas was er maar een restaurantje dat uitzicht had op zee. Dat bleekook nog gesloten op maandag. Dus zijn wij doorgereden naar Bloubergstrand. Dit is een deel van Kaapstad. Hier was wel koffie verkrijgbaar. Vanaf het zonnige terras aan de boulevard had je een prachtig uitzicht op de Tafelberg en Robbeneiland. Je kon dit eiland vlak voor de kust, heel goed zien. Voor je gevoel ligt het vlakbij. Het was voor ons wel een uur varen. De top van de Tafelberg (1080 meter) lag in de wolken. Dit schijnt heel vaak het geval te zijn.

Omdat wij vrij vroeg waren, is besloten om eersteen deel vanKaapstad aan te doen. Ernst en Cor waren nog niet eerder in de Compagnietuinen geweest. In het centrum van Kaapstad is eerst een parkeergarage opgezocht aan de Walestraat. Vanaf dat punt was het maar een klein stukje lopen naar de Compagniestuinen. Jan van Riebeeck heeft die tuinen kort na zijn vestiging in Kaapstad in1652 laten aanleggen om de VOC-schepen die naar 'de Oost' voeren, van verse groenten en fruit te voorzien. De tuinen van destijds zijn nu veranderd in een prachtig park. in dit park is wel weer een kopie van de Compagnietuin van destijds, in ere hersteld. Menkan zien hoe de tuin van Jan van Riebeeck destijds was ingericht en welke groenten er werden verbouwd. In de tuin staan diverse standbeelden van onder andere Cecil Rhodes en Jan Smuts. Ook het Nationaal Afrikaans Museum maakt deel uit van de Compagniestuinen.

Direct naast de Compagniestuinen liggen de regeringsgebouwen. Het zijn statige gebouwen de prima zijnonderhouden. Vlak daarnaast staat nog het 'slavengebouw' waarin de slaven waren ondergebracht die de tuinen hebben aangelegd en onderhouden.

Na de bezichtiging zijn wij doorgereden naar Hout Bay waar Banda, onze gastheer,ons al opwachtte. Hij begeleidde ons naar onze kamers en vertelde ons de gang van zaken in dit hotel. Dit was ons laatste overnachtingsadres in Zuid-Afrika. Morgen maken wij ons reisklaar voorhet vertrek naar Nederland. Wij gaan dan ook de botanishe tuin van Kirstenbosch nog bezoeken waar zoveel prothea's in bloei staan. Morgen meer.

De dag werd besloten in een Italiaans restaurant waar een uitstekende pizza werd geserveerd. Op het terras konden wij niet zitten vanwege de zware storm die was opgestoken. Om die reden was er in ons hotel geen internet. Vanwege de storm was er een boom op de bovengrondse telefoonleiding gevallen. Helaas weer geen internet.

Paternoster en omstreken

Op advies van Rita hebben wij 's ochtends koffie gedronken op het terras van het Prothea Hotel. Vanaf het terras had je een prachtig uitzicht over de hele baai. Aan de overkant van de baai kon je de contouren zien van een mijnbedrijf. Iets verderop zag je een grote vlam. Na deze koffiepauze vervolgenden wij de route rond de baai naar het dorpje Langebaan. Wij kwamen inderdaad langs een Platinum mijn. Dit bedrijf was van Arcelor Mittal. Iets verderop was een energiebedrijf waar gas werd afgefakkeld.

In Langebaan hebben wij een strandwandeling gemaakt. Dankzij het mooie weer was het vrij druk op het strand. Veel surfers, hier en daar een zeilboot en wat vissers. Het water in de baai was helder blauw en door de felle zon vrij warm. Daardoor waren er veel mensen aan het zwemmen. In het dorpje zelf zijn nog wat winkeltjes bekeken. Teruggekomen in Paternoster is Tietiesbaai bezocht. Dit is een recreatieterrein iets ten zuiden van Paternoster. Het is een natuurpark waarvoor een klein toegangsbedrag moet worden betaald. Ook dit gebied is wat natuurschoon betreft, zeer de moeite waard. Er zijn mooie foto's gemaakt die te zijner tijd wel op dit blog worden gezet.

Thuisgekomen zijn de zwemspullen gepakt en zijn wij naar het strand gegaan. Alleen Gerben heeft in zee gezwommen. De anderen vonden het water te koud. Daarna bij ons huis nog heerlijk in de zon een boek gelezen. I

n de ANWB-gids stond vermeld dat je in het Voorstrand restaurant van Paternoster een uitstekend visgerecht kon eten. Dit bleek inderdaad juist. Wij hebben genoten van een uitstekende visschotel. Dat moet ook als je in een echt visserdorp aan het logeren bent.

In Paternoster hebben wij slechts 2 dagen gereserveerd. Het eind van onze Afrikareis komt in zicht. Wij bezoeken alleen Hout Bay nog en dan zit onze reis er op. Morgen verder.

Op weg naar het vissersdorp Paternoster

Wij zijn vroeg uit Tulbagh vertrokken om bijtijds in Paternoster te arriveren. Het was een rit over een kleine 180 km. Rond de klok van 2 uur bereikten wij Paternoster. Paternoster ligt aan de Atlantische Oceaan en heeft veel spierwitte huizen met grijze daken. Het is een vissersdorp waar veel Lobsters (kreeften) worden gevangen en verkocht. Bij binnenkomst van het dorp probeerden jongelui deze kreeften aan automobilisten te verkopen.

Wij zijn doorgereden naar de visafslag waar ook diverse standjes waren met afrikaanse handelswaar. In het Paternoster hotel is nog iets gegeten. Daarna hebben wij ons gemeld bij ons adres. Een hele grote woning met een bovenverdieping. Jammergenoeg geen internet.

Later in de middag een strandwandeling gemaakt en uitgerust bij ons huis. In een restaurant is nog even de eemail gecheckt en de nodige mails afgehandeld. Verder is er over deze dag weinig te melden. Morgen gaan wij de omgeving verkennen. Wij hebben van Rita een aantal dingen doorgekregen die wij in de omgeving moeten bekijken. Morgen meer.

Aardbeving in Tulbagh

Naast het VVV-kantoor in Tulbagh bevindt zich een museum waar alles over de grote aardbeving wordt verteld. In 1969 werd het zuiden van Afrika opgeschrikt door een zware aardbeving met het episch centrum in Tulbagh. De aardbeving was zelfs voelbaar in Kaapstad. Deze beving had een 6,5 op de schaal van Richter. Veel woningen waren verwoest. Het leger heeft geholpen met het leeghalen van de biblotheek en het plaatsen van tenten. Er waren in Tulbagh zelf 7 doden te betreuren. Meest kinderen in de leeftijd van enkele maanden tot 7 jaar oud.

Tijdens de aardbevingbleken de slecht gebouwde woningen het eerst te zijn ingestort. Na de aardbeving is met man en macht gewerkt om Tulbagh weer in de oude staat te herstellen. Dat is goed gelukt. In twee jaar tijd was het dorp weer opgebouwd en alle beschadigde woningen weer in oude glorie hersteld. Veel woningen dateren uit de Kaaps-Hollandse tijd.

In het museum liggen de krantenverslagen uit die tijd. Een aardbeving is in Zuid-Afrika een zeldzaamheid. Er zijn wel kleinere aardbevingen die het gevolg zijn van de mijnbouw. Het instorten van mijngangen veroorzaakt kleine aardbevingen. In Nederland gebeurt hetzelfde bij de winning van aardgas. Meestal veroorzaken die bevingen geen grote schade.

Verder hebben wij vandaag gerelaxed omdat het veel te heet was om iets te ondernemen. De thermometer wees een temperatuur aan van 36 graden. Zonder een zwembad doe je weinig.

Ik heb nog even gesproken met de eigenaren van deze farm. Het is een duits artsen echtpaar uit Frankfurt. Zij wonen in Kaapstad en hebben 5 jaar geleden deze farm gekocht. Er wordt veel fruit verbouwd dat allemaal naar Duitsland en Nederland wort geëxporteerd. Van de vrouw des huizes kreeg ik een mandje nectarines. Die waren vorige week geoogst. De nectarinebomen kunnen nu verder groeien voor de oogst van volgend jaar.

Morgen trekken wij weer verder. Dangaan wij naar Paternoster. Dit plaatsje ligt aan de kust. Hoogstwaarschijnlijk is het daar iets koeler. Op dat adres is geen internet aanwezig. De blogs komen weer als wij in Hout Bay zijn. Dat is ons laatste overnachtingsadres in Zuid-Afrika.

Via Paarl naar Tulbagh

Ons verblijf in Somerset West zit er weer op. Vanochtend afscheid genomen van Jan Rens en Tamara. Vandaag reizen wij naar het dorpje Tulbagh, 120 km boven Kaapstad. Corrie stelde voor om via Paarl te rijden. Daar konden wij de mooie stenen bezichtigen waarnaar Paarl was genoemd. In Paarl aangekomen, kwamen wij uit bij het station. Een beetje verlopen buurt. Op de hoek van een straat was een mooi pand genaamd " Jan Willem se wijnwinkel". Daar kon je koffie drinken. Inmiddels was het bloedheet (34 graden) geworden zodat wij in de schaduw op het terras een kopje koffie gingen drinken. Terwijl wij daar zaten te kletsen, kwam er een man op ons af die vroeg wat de reden was dat wij Paarl bezochten. De man bleek de Nederlandse eigenaar te zijn van het pand. Hij gaf ons nog een aantal tips over de bezienswaardigheden van Paarl. Wat wij absoluut moesten bezoeken was de wijnboerderij "Babylonstoren". Op zijn advies zijn wij er naartoe gereden. Het bleek inderdaad een fraai gelegen wijndomein waar niet alleen wijn werd gemaakt maar ook kaas en confituren. Ook werden van allerlei andere zaken verkocht zoals gedroogd vlees (biltong). Er werden heel veel soorten fruit en groenten verbouwd. Na onze bezichtiging is nog een fles rode wijn (Babel) gekocht.

Daarna hebben wij een fraaie route gevolgd door de Bain's Kloof Pass. Dit was een enigszins gevaarlijke route langs diepe ravijnen. Het is ons toch gelukt om Tulbah te bereiken. Aangezien onze Tomtom de straat van ons nieuwe verblijf niet herkende, zijn wij bij het VVV de weg gaan vragen. Ons nieuwe adres bleek nog zo' n 10 km verderop te liggen. Via een lange grindweg belandden wij uiteindelijk in een zeer afgelegen gebied, ver van de bwoonde wereld. Wij arriveerden bij een woning waar niemand aanwezig was. In de tuin liep iemand die het gras aan het maaien was. Hij wist van niets. De man verwees ons naar een huis iets verderop. Daar bleek inderdaad de eigenaresse te wonen van het door ons gehuurde huisje. Zij begeleidde ons naar de woning waar wij twee nachten zouden blijven. Wij belandden in een huisje dat naar onze indruk nog werd opgeknapt. Het pleisterwerk op de muren bladderde er af. Kortom wij hadden iets gehuurd waar wij niet gelukkig mee waren. Omdat de omgeving schitterend was, besloten wij om toch maar te blijven. Alleen het eten zou mogelijk problemen opleveren. In het pikkedonker zouden wij ons huisje nooit meer kunnen vinden. De eigenaresse had wel een oplossing. Zij belde een restaurant in de omgeving die voor ons wel een maaltijd kon klaarmaken. Alleen het vlees zouden wij dan zelf moeten bakken. Zo gezegd zo gedaan. Rond kwart over 7 kwam er een auto aanrijden met daarin onze maaltijd. Prima verzorgd. De restauranthoudster had er ook twee flessen witte wijn bij gedaan. Perfect. Zo behoefden wij niet meer de deur uit om 12 km verderop een eetgelegenheid te zoeken en in het donker terug te rijden.

De beheerder van ons huisje bleek een kunstschilderes te zijn. Zij had in Tulbagh een eigen atelier. Wij beloofden haar om de volgende dag langs te komen. Zij vertelde dat in Tulbagh in 1969 een zware aarbeving was geweest die het hele dorp had weggevaagd. Daar was in 2014 niets meer van te zien. Het hele dorpisin de loop der jaren weer in oude stijl herbouwd. Tulbagh is een van de oudste dorpen van Zuid-Afrika. Het dateert ook uit de VOC-tijd.