Ons verblijf in Somerset West zit er weer op. Vanochtend afscheid genomen van Jan Rens en Tamara. Vandaag reizen wij naar het dorpje Tulbagh, 120 km boven Kaapstad. Corrie stelde voor om via Paarl te rijden. Daar konden wij de mooie stenen bezichtigen waarnaar Paarl was genoemd. In Paarl aangekomen, kwamen wij uit bij het station. Een beetje verlopen buurt. Op de hoek van een straat was een mooi pand genaamd " Jan Willem se wijnwinkel". Daar kon je koffie drinken. Inmiddels was het bloedheet (34 graden) geworden zodat wij in de schaduw op het terras een kopje koffie gingen drinken. Terwijl wij daar zaten te kletsen, kwam er een man op ons af die vroeg wat de reden was dat wij Paarl bezochten. De man bleek de Nederlandse eigenaar te zijn van het pand. Hij gaf ons nog een aantal tips over de bezienswaardigheden van Paarl. Wat wij absoluut moesten bezoeken was de wijnboerderij "Babylonstoren". Op zijn advies zijn wij er naartoe gereden. Het bleek inderdaad een fraai gelegen wijndomein waar niet alleen wijn werd gemaakt maar ook kaas en confituren. Ook werden van allerlei andere zaken verkocht zoals gedroogd vlees (biltong). Er werden heel veel soorten fruit en groenten verbouwd. Na onze bezichtiging is nog een fles rode wijn (Babel) gekocht.

Daarna hebben wij een fraaie route gevolgd door de Bain's Kloof Pass. Dit was een enigszins gevaarlijke route langs diepe ravijnen. Het is ons toch gelukt om Tulbah te bereiken. Aangezien onze Tomtom de straat van ons nieuwe verblijf niet herkende, zijn wij bij het VVV de weg gaan vragen. Ons nieuwe adres bleek nog zo' n 10 km verderop te liggen. Via een lange grindweg belandden wij uiteindelijk in een zeer afgelegen gebied, ver van de bwoonde wereld. Wij arriveerden bij een woning waar niemand aanwezig was. In de tuin liep iemand die het gras aan het maaien was. Hij wist van niets. De man verwees ons naar een huis iets verderop. Daar bleek inderdaad de eigenaresse te wonen van het door ons gehuurde huisje. Zij begeleidde ons naar de woning waar wij twee nachten zouden blijven. Wij belandden in een huisje dat naar onze indruk nog werd opgeknapt. Het pleisterwerk op de muren bladderde er af. Kortom wij hadden iets gehuurd waar wij niet gelukkig mee waren. Omdat de omgeving schitterend was, besloten wij om toch maar te blijven. Alleen het eten zou mogelijk problemen opleveren. In het pikkedonker zouden wij ons huisje nooit meer kunnen vinden. De eigenaresse had wel een oplossing. Zij belde een restaurant in de omgeving die voor ons wel een maaltijd kon klaarmaken. Alleen het vlees zouden wij dan zelf moeten bakken. Zo gezegd zo gedaan. Rond kwart over 7 kwam er een auto aanrijden met daarin onze maaltijd. Prima verzorgd. De restauranthoudster had er ook twee flessen witte wijn bij gedaan. Perfect. Zo behoefden wij niet meer de deur uit om 12 km verderop een eetgelegenheid te zoeken en in het donker terug te rijden.

De beheerder van ons huisje bleek een kunstschilderes te zijn. Zij had in Tulbagh een eigen atelier. Wij beloofden haar om de volgende dag langs te komen. Zij vertelde dat in Tulbagh in 1969 een zware aarbeving was geweest die het hele dorp had weggevaagd. Daar was in 2014 niets meer van te zien. Het hele dorpisin de loop der jaren weer in oude stijl herbouwd. Tulbagh is een van de oudste dorpen van Zuid-Afrika. Het dateert ook uit de VOC-tijd.