Eindelijk is het dan zover. Vandaag gaan wij Robbeneiland bezoeken. Lukte het ons 3 jaar geleden niet vanwege een personeelsstaking, dit keer is alles goed gegaan. Tamara heeft voor ons de boeking naar Robbeneiland verzorgd en de kaarten uitgeprint. De boottocht naar het eiland kostte 280 Rand per persoon. Dit is inclusief de busreis op het eiland. De weersomstandiheden waren ideaal. Volop zon en weinig wind. Voor Cobie een must want die heeft last van zeeziekte.

Om op tijd in de haven van Kaapstad te zijn, waren wij vroeg opgestaan. Om kwart over 9 vertrokken wij uit Somerset West. Er waren geen files zodat wij ruim op tijd in het Waterfront arriveerden. De boot lag al gereed. Er konden 134 passagiers op deze boot.

Om kwart voor elf vertrok de boot. In een vrij laag tempo overbrugde dit schip de 9 km naar Robbeneiland. De reis duurde een uur. Op het eiland aangekomen stonden er al enkele bussen te wachten. In iedere bus was een gids aanwezig die ons vertelde wat er zoals op het eiland was te zien. Ook over de historie van het eiland werd het een en ander verteld. Een zeer deskundige gids mogen wij stellen. Hij liet ons de begraafplaats zien van de lepra patiënten die vanwege hun ziekte naar Robbeneiland waren verbannen. Robbeneiland was destijd ook een leprakolonie.

Daarna is het een gevangenis geworden. Ontsnappen van dit eiland is onmogelijk. In de zee rond het eiland zwemmen haaien en de afstand naar de kust bedraagt 9 km. Die afstand naar de vaste wal zwemmen in koud zeewater lukt niet.

Op het eiland was een kerkgebouw en een school. In de kerk heeftbischop Tuto ooit een kerkdienst geleid. De school is niet meer in gebruik. Hoewel er 230 mensen op het eiland wonen, gaan de kinderen in Kaapstad naar school. Iedere dag met de boot heen en weer.

Na de bustocht van ruim een uur kregen wij een andere gids die ons rondleidde door het gevangeniscomplex waar Nelson Mandela en vele andere zwarte politieke gevangenen gedurende vele jaren waren opgesloten. De gids zelf was ook een ex-gevangene. Hij vertelde ons hoe het er in die tijd in de gevangenis aan toeging. Wij kregen een uitgebreide toelichting op de luchtplaats van de gevangenen. Ook mochten wij het cellencomplex waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten, uitgebreid bekijken. In de cel waar Mandela zat, was een krukje en een wc zichtbaar. Het is een ongelooflijk kleine cel van een meter of 2 meter bij 1,5 meter. Daar mocht men hij zijn gevangenschap doorbrengen.

Aan de hand van foto's konden wij zien dat de gevangenen stenen moesten bikken. Zij zaten in de brandende zon op de binnenplaats te werken. Ook hadden wij bij de bustocht ook gezien in welke steengroeve Mandela moest werken.

Na dit alles bezichtigd te hebben, konden wij lopend van het gevangeniscomplex naar de haven. Dit was "de walk to freedom" die Mandela bij zijn vrijlating ook heeft afgelegd.

Al met al was het zeer de moeite waard om met eigen ogen te zien en te horen wat de gevangenen op Robbeneiland hebben meegemaakt. Je krijgt dan respect waarvoor deze mensen gestreden hebben. Zij verzetten zich tegen de onderdrukking van de zwarte bevolking en tegen het apartheidsregiem van de toenmalige blanke regering van het land. Uiteindelijk heeft hen dit de overwinning opgeleverd. Het misdadige apartheidssysteem is afgeschaft en alle politieke gevangenen vrijgelaten. Nelson Mandela is zelfs de eerste zwarte president van Zuid-Afrika geworden. Hij overleed in 2013 op 95 jarige leeftijd. Uiteraard zal ik een aantal foto's van deze dag toevoegen.